Afgelopen dinsdag was ik in het Archief van Weesp. Na het schrijven van het vorige blog over het antwoord vanuit Den Haag op zijn tweede brief, liet mij het idee niet los dat Christiaan het niet zo zou laten. Ik ben begonnen met het boek waarin de ingekomen brieven in staan vanaf december 1816. Men schreef de ingekomen brief helemaal over en ik moet toegeven dat de verleiding heel groot is om ze allemaal te lezen, maar daar kwam ik niet voor.
Lang heb ik niet hoeven bladeren, eind april viel mijn oog meteen op zijn naam.
Ik heb dus een derde brief gevonden!
De Burgemeesters hebben de spanning voor mij opgebouwd, er staat alleen een introductie en daarna etc. etc. Wel een beetje vreemd, dit was verder bij geen enkele brief.
Wat ook opvallend is, er staan twee namen onder. Christiaan heeft er een sollicitor (advocaat) bij gehaald, de heer T.A. Holland!
Dankzij Tijmen (Dank je wel voor je hulp!) van het Archief zat ik binnen de kortste tijd tussen alle stukken die erbij horen en kon ik gaan lezen.
In die map zit een kopie van Christiaan zijn derde brief, vier kantjes lang! Al nieuwsgierig? Er komt nog meer!
Nog vanuit het archief heb ik mijn mentor Michel Doortmont op de hoogte gebracht. Hij was in Den Haag en is ’s middags al naar het Nationaal Archief gegaan, op zoek naar het origineel. Die vond hij niet, maar hij vond wel bewijzen dat er nog een vierde en vijfde brief is!
Gisteren (woensdag) zijn we samen op zoek gegaan en hebben we het origineel van de derde brief gevonden. (En nog veel meer maar dat is voor een ander blog).

De brief begint met Christiaan zijn reactie op het antwoord van de Burgemeesters en de Minister op zijn vorige brieven en hij rekent voor hoe hij aan het bedrag van 118 guldens en 19 stuivers is gekomen.
Daarna volgt er nieuwe informatie over zijn relatie met het Hof en een zin waar ik van geschrokken ben.
“Dat de Suppliant, ofschoon met een zwart vel bedekt, echter een hart omdraagt, dat even warm is van liefde voor en getrouwheid aan het Koninklijk Huis en den onschatbaren perzoon van Uwe Majesteits als de magtiste des Rijks. Hij toch had de eer reeds Uwer Majesteits Tante, Hare Doorluchtige Hoogheid, Mevrouwe de Princesse Carolina van Oranje Nasfau, en mede wijlen Zijne Doorluchtige Hoogheid, den
welbeminden Prins Erfstadhouder, Uwer Majesteits vader, zijn Suppliants weldoener G[oed] G[unstig] als domestiek te dienen, en de edele trits der Vorstelijke lievelingen en alzo ook Uwe Majesteit, zijnen thans dierbaren Koning op de armen te dragen. In de Winter zijner dagen ziet hij de Orange zon ten hoogsten toppunt van duister gestegen en hij dankt op zijne gebogene knien het welda dig Opperwezen. Uwe Majesteit veroorloove in genade, den ouden vieren zeventig jarigen Christiaan even als gansch het volk van Nederland”

Portret van Carolina Wilhelmina, prinses van Oranje (1743-1787), en haar kinderen door A.W. Tischbein

Weer een nieuw lid van het Huis van Oranje Nassau waar hij als domistiek gediend heeft, hij noemt Stadhouder Willem V zijn weldoener. Allemaal nieuwe informatie! Hij bevestigt ook wat Antje in haar brief schreef, Christiaan heeft Koning Willem I als kind in zijn armen gedragen. Ook schrijft hij dat Kaatje steeds ziek is, dat nog vijf kinderen thuis zijn en hij kreupel is. De brief eindigt in een smeekbede.
“door wel  een of ander hij Suppliant met de zijne aan het gebrek ontrukt. Stervende de hand des Almagt zal kunnen Zegenen, die hem naar dit goede land heeft overgebragt, alwaar Menschen liefde op den Troon gezeteld is.”

De hele brief uitgeschreven is HIER te lezen, natuurlijk zijn de originelen in te zien op de Google Drive.

Het is heel bijzonder om een brief vast te houden waar ik 100% zeker van weet dat Christiaan die ook vast gehouden heeft. Hij is dan plots wel heel dichtbij.

Michel, dankzij jou heb ik dit blog kunnen schrijven, Christiaan zijn brieven in mijn handen kunnen houden. Dank je wel.