Een geweldig 2016 gewenst!

Ook deze keer wil ik het nieuwe jaar beginnen met mijn top 5 van afgelopen jaar. Het is moeilijk om er maar vijf uit te kiezen maar het is bijna gelukt. (Met een klein beetje smokkelen)

(In willekeurige volgorde) De Top 5 van 2015:
In januari ging ik voor het eerst naar het Koninklijk Huisarchief. Wie had ooit kunnen denken dat ik daar naar binnen zou mogen.
Christiaan is daar nog niet gevonden en Michel Doortmont en ik zijn druk bezig om in kaart te brengen waar we nog meer kunnen kijken in dat prachtige archief. Een aantal nieuwe vondsten geven daar aanleiding toe.

In maart vond ik Christiaan zijn derde en meest uitgebreide brief aan Koning Willem I. Behalve dat de brief veel nieuwe informatie bevat, was de brief ook ondertekend door Thomas Alexander Holland. Deze handtekening zorgt er voor dat de inhoud van de brief meer waarde heeft. Het neemt de twijfel, of Christiaan wel de waarheid schreef, weg. Die dag in het archief kon ik ook mijn vinger leggen op Christiaan zijn handtekening, door hem zelf daar gezet. Dat was een bijzonder moment…..
Natuurlijk kan de Summerschool in Wolfenbüttel niet ontbreken in dit rijtje van hoogtepunten.
Twee weken lang lezen, leren, praten over “Black Lives in Early Modern Europe” Ik heb genoten! En ook veel geleerd. Opeens zag ik patronen waar ik Christiaan zijn leven in kon voegen. Ontdekte ik dat ik eigenlijk best veel al wist over zijn leven en dat er zoveel meer zoals hij waren. Ik heb mensen leren kennen die vrienden aan het worden zijn en ondertussen blijven we van elkaar leren. Mijn boekenkast blijft zich uitbreiden met boeken die op de leeslijst staan.
Onze “collegezaal” in de Hertog August Bibliotheek.
Eve, I am so grateful that you gave me this opportunity!
Behalve Christiaan onderzoek ik ook de levens van zijn kinderen en kleinkinderen, die waren tenslotte een deel van zijn leven.
Dit jaar trok vooral zijn zoon Jan de aandacht. Dankzij een bijlage bij Antje haar brief in het Nationaal Archief wist ik opeens dat hij naar Suriname was gegaan. Dat maakte nieuwsgierig en daardoor zijn er een aantal blogs over Jan verschenen. Hij bleek aanwezig te zijn geweest in Waterloo, diende in Suriname bij het Korps Koloniale Guides en overleed daar in 1839. (klik op de afbeelding om te vergroten)

Zoon Jan is ook belangrijk voor nog een hele andere reden. Het kan zomaar zijn dat hij nog een mannelijke nazaat heeft. Die kan helpen om door DNA onderzoek meer te weten te komen van Christiaan zijn afkomst en de verblijfplaats van familieleden. Ik ben heel blij met de velen die helpen met het onderzoek naar Jan zijn leven in Suriname.

In mijn Top vijf van dit jaar staat ook een dieptepunt. Niet in het onderzoek maar over wat ik leerde over Christiaan zijn leven in zijn laatste jaren. Het staat in de reactie van de burgemeester op de brief uit 1821. Hij is dan ongeveer 78 jaar oud…..
“Christiaan van der Vegt, geboren aan de Kust van Guinée, houdt gedurende den Winter zijn verblijf binnen deze Stad, en geniet als dan van de gereformeerde Diaconie ondersteuning gelijk alle andere armen, met hem gelijkstaande en ontvangt daar en boven van de commissie van Warme spijsuitdeling tweemaals Weeks behoorlijk portien Warme en Voedzame soepen, hij heeft ook nog de Post van Turf en Korendrager enzv: des Zomers reist hij op Kermissen met eene Fluit of speelt in Spellen Voor Moorsche Koning.”

Hij heeft geen woning meer in Weesp, hij verblijft in de winter als kostganger bij Abraham Cos. Twee keer in de week krijgt hij een warme voedzame soep en zomers reist hij van kermis naar kermis…… en hij heeft ook nog de post van Turf en Korendrager…..
Elke keer ben ik weer stil als ik dit tot mij door laat dringen. Over die tijd in zijn leven wil ik nog meer weten.
Nog steeds heb ik nergens een archiefstuk gevonden over zijn aanwezigheid op de kermissen en dat heeft in 2016 mijn extra aandacht. Ergens zal er toch iets geschreven zijn over een oude Afrikaanse man, fluitspelend op de kermis, een Moorse Koning spelend…

Als laatste wil ik afsluiten met een prachtig hoogtepunt. Christiaan zijn verhaal in GEN met een oplage van +10.000. Allemaal lezers die nu over hem en zijn leven weten..
Sophie Reinders heeft mijn woorden en ideeën prachtig neergeschreven.

Nooit al ik de dag vergeten dat het blad bij mij door de brievenbus viel, emotioneel heb ik het uitgepakt en het interview gelezen. Opeens mijn woorden en Christiaan zijn leven op papier.

“Mijn blog is mijn monumentje voor hem. Hij is beschuldigd van landloperij en in totale armoede gestorven. Dankzij de brieven die hij aan het einde van zijn leven aan de koning schrijft, kan ik zijn verhaal vertellen en hem zijn eer en hopelijk ooit zijn naam teruggeven. Ik wil dat mijn onderzoek een beleving is voor mijn lezers.”

Komend jaar ga ik verder met mijn monumentje voor Christiaan. Misschien iets minder frequent omdat door mijn werkloosheid nu, werk vinden veel tijd vraagt maar ik ga door met mijn zoektocht naar “Hoe heette Christiaan?”
Ik hoop dat de lezers het inderdaad als een beleving ervaren en ik wil iedereen die meedenkt extra bedanken!

Op naar een prachtig 2016!
Annemieke