Het artikel uit april 1748 in het Nederlandsch gedenkboek blijft intrigeren.
Bij het bezoek aan het Koninklijk Huisarchief hebben we gekeken of hier iets over terug konden vinden. In alle brieven die Willem IV naar zijn moeder, Maria Louise van Hessen Kassel, schreef  is geen enkele opmerking over de twee jongetjes en de hangmat die zijn vijfjarige dochter ontving.

Brieven van Willem IV aan zijn moeder Maria Louise van Hessen Kassel (Koninklijk Huis Archief)

Dus wordt het tijd om er anders naar te gaan kijken.
Waarom zou Carolina een kostbare hangmat uit Afrika hebben gekregen? Hoe ziet zo’n kostbare hangmat er eigenlijk uit?

Zou het een palanquin geweest zijn? Die kunnen wel kostbaar versierd zijn.
Dit staat er op Wikipedia over de palanquin:
“A figurative palanquin connected with the totem of its owner is a special kind of litter used in the Greater Accra Region in Ghana. These palanquins called in the Ga language okadi akpakai belong to the royal insignias and are used only by the Ga kings or mantsemei and their sub-chiefs when they are carried in public.”

Meteen vallen er wat zaken op:
– In de Accra Regio te Ghana
– Hebben Koninklijke tekens
– Alleen gebruikt door de Koningen van Ga en hun sub-chiefs
– Speciaal soort “litter” en als ik daar op kijk, begrijp ik meteen waarom er twee jongetjes bij waren.

Zou het zo zijn dat  de kostbare hangmat, samen met de twee jongetjes, een cadeau was van de  West-Indische Compagnie uit Ghana?
Ik vraag mij steeds af waarom het niet aan haar 6 weken oude broertje Willem is gegeven, hij was tenslotte nu de erfopvolger. Toen ze Afrika verlieten was de situatie natuurlijk anders.
Zou de W.I.C. Carolina als opvolger van haar vader gezien hebben en haar een mini palanquin met twee dragers gegeven hebben?
Een statussymbool uit de omgeving van Accra. Zouden er tussen de Koninklijke tekens verwijzingen naar haar hebben gestaan waardoor ze het niet aan Willem konden geven?

Afrikaanse dienaren waren bij de W.I.C. niet vreemd. Dit is Jan Pranger, directeur-generaal van de W.I.C. van 1730 tot 1735 met zijn bediende.

Jan Pranger op het kasteel Elmina door Frans van der Mijn 1742. Coll Rijksmuseum

Ook stuurden ze vaker jongetjes naar Nederland, Christiaan Narcis is daar een goed voorbeeld van.
Dit vraagt om meer onderzoek! Wordt vervolgd!