Leeuwenveld was de buitenplaats van de familie D’Arrest. Lang heb ik gezocht naar meer gegevens, onder andere of zij al eigenaar waren toen Christiaan bij hen in dienst was.
Het Huis bestaat niet meer en in Weesp heet de nieuwbouwwijk nu Leeuwenveld. De VVE Leeuwenveld heeft op hun site een stuk geplaatst over de geschiedenis en daardoor weet ik nu wanneer het in bezit was van D’Arrest en inderdaad was het in de tijd dat Christiaan bij hen in dienst was:

“Rond 1780 werd Abraham d’Arrest Junior de eigenaar. Deze d’Arrest was een jongeman om niet over het hoofd te zien. Hij was de enige zoon van een zeer rijke Weesper burgemeester, studeerde rechten aan de academie in Utrecht, en zijn naam kunnen we nog vinden in het Stadshuis, waarvoor hij in 1772 de eerste steen legde.

Toen zijn vader stierf was hij een 31-jarige vrijgezel, eigenaar van verschillende jeneverstokerijen, een huis op de Nieuwstad en de buitenplaats ‘Leeuwenveld’. Het buiten werd groter door de aankoop van 18 hectare land en het werd steeds fraaier. Er kwam een tuin met een vijver waaromheen 12 albasten borstbeelden van Romeinse keizers. Hij heeft er niet lang van kunnen genieten want hij overleed in het voorjaar van 1791 op 37 jarige leeftijd. Het huis werd toen voor de successiebelasting getaxeerd op ruim 12.000 gulden.
(Met dank aan Ida Kemperman-Wilke van het Gemeentearchief Weesp en het WeesperNieuws van april 1998)”

Naarstig heb ik gezocht of er een gravure of tekening te vinden is van Leuwenveld, maar ik heb niets kunnen vinden. Misschien dat iemand anders meer succes heeft?

Wel vond ik een oude kadasterkaart waarop naast Landscroon grond ligt van “Leeuw” en een stuk bebouwd is, dat zou dan Leeuwenveld moeten zijn… Er lijkt inderdaad een grote vijver getekend te zijn. Er naast heb ik vanaf Google Earth de huidige situatie gezet. Zou die bebouwing nog bij Leeuwenveld gehoord hebben? Zelfs de bomenrij zie ik nog terug. (klik op de afbeelding voor de grote versie)

Uit 1900 vond ik deze kaart met de vermelding van Leeuwveld op die plek. Het is wel speciaal om te zien dat de Buitenplaats zo aan de Vecht lag. Uitzicht op onze achternaam.
Heb ik geen afbeelding van het huis, wel heb ik de beschrijving van de inboedel zoals deze aanwezig was in Leeuwenveld na het overlijden van Abraham D’Arrest jr in 1791. Dit was maar drie jaar nadat Christiaan de familie had verlaten, de beschreven inventaris heeft hij dus allemaal gezien en waarschijnlijk ook aangeraakt.
Heb je even de tijd dan raad ik je aan om het te lezen, alles staat beschreven tot aan het secreet toe. Het staat allemaal HIER.

Wanneer ik de pagina’s doorneem, hoop ik steeds iets van Christiaan te zien. Zou hij in een kamertje daar geslapen hebben, was er kleding van hem aanwezig? Heeft hij een aantal van de 104 grote borden vastgehouden of van de 74 kleinere? Heeft hij één van de 19 fruitmandjes gevuld of soep hebben opgediend vanuit één van de soepterrines in de 17 soepborden van het “Frans tafelservies wit met marseille randen” of in de 25 soepborden van het “Engelse room couleurt servies” ?

Zou hij thee geserveerd hebben in de Koepel die wel heel groot geweest moet zijn als ik zie hoeveel stoelen erin stonden.
Ook staat er opgeschreven wat er in de stallen aanwezig was en in de loods van de tuinman. De tuin moet enorm geweest zijn. Er stonden o.a. 12 beelden van Roomsche Keizers.
Daaronder staat iets waardoor ik aan Christiaan denk als Pluimgraaf. Hij was in die functie verantwoordelijk voor gevederde dieren zoals de zwanen in de zwanendrift.
Op de inventarislijst lees ik over “vinkennetten” en “leege vinkenkooijen“.
Zou dit van Christiaan zijn geweest op Leeuwenveld? Wat zouden ze gedaan hebben met die vinken? Google geeft antwoorden die ik liever niet lees. Op de site van Museum Geelvinck staat:

Een detail van een wandschildering in Akerendam laat ook zien wat de toebehoren zijn bij de netten en waar de kooien voor gebruikt werden.
Dit zal vast ook gehoord hebben bij de taak van de Pluimgraaf…..  en ik blijf mij afvragen waar hij dit geleerd heeft….

“In dit boek wordt voor het eerst de geschiedenis van de zangvogel- en kwartelvangst in Holland beschreven. Daarbij ligt het accent op de vinkenbanen van de buitenplaatsen aan de binnenduinrand, waar in de herfst duizenden vogels per baan werden buitgemaakt. De buitenplaatsbezitters betrokken hun gasten bij de vogelvangst, waardoor de vinkenbanen als trefpunten van de elite gingen fungeren. Inmiddels zijn de buitenplaatsbanen verdwenen. Op de huidige ringstations bouwt men echter nog steeds voort op aloude vangtechnieken. Ignaz Matthey behandelt de technologische, juridische, economische en sociale aspecten van vijf eeuwen vogelvangst. Ook de mentaliteit van de vogelvangers en hun imago bij de buitenwereld komen aan de orde. Het onderzoek is gebaseerd op een grote diversiteit aan bronnen, waaronder archeologische vondsten, archivalia, literaire teksten, kookboeken, afbeeldingen en interviews met vogelvangers.” Uitgeverij Verloren.