Mei 1779
Deze keer een kort blogje. Op het moment ben ik een beetje druk met o.a. een bijzondere vondst via DNA waar ik later op terug ga komen en…. in het najaar hoop ik weer een “In de Voetsporen van Christiaan” te organiseren, deze keer in Amsterdam! Ik heb al een idee over de route die we gaan wandelen.
Zodra ik meer weet, komt er een volledig blog met de details en de datum.
Het lijkt er op dat mei een favoriete maand is om te huwen, mijn ouders, ikzelf en ook Kaatje en Christiaan kozen de maand mei uit als hun huwelijksmaand.
Al een poosje probeer ik te achterhalen hoe dat ging, trouwen in de 18e eeuw. Echt een antwoord heb ik daar niet op gevonden, wel een aantal aktes die betrekking hebben op het huwelijk De Bas met Van der Vegt.
De eerste is van 7 mei 1779, Christiaan zijn handtekening eronder en van Kaatje een kruisje.
De volgende dag kregen ze weer een document te ondertekenen. Daar ben ik blij mee, elke keer weer een handtekening van hem.
De goede bekende Pieter van Zoelen tekent mee. In 2014 heb ik getracht om te achterhalen wie hij was en waarom juist hij de getuige is geweest. Ik weet nu dat hij de Waagmeester van Weesp was en hij ondertekende bijvoorbeeld ook de boedelinventaris van de familie d’Arrest. Hij blijft intrigeren….
Er vinden drie “Sondaeghse Proclamatien plaats in de kerk van Weesp die netjes zijn bijgehouden op een ander document.
Nergens heb ik ook maar één aantekening gevonden van iemand die bezwaar had tegen dit huwelijk en het volgende document geeft aan dat ze inderdaad getrouwd zijn.
Verscheidende malen heb ik in de kerk gestaan waar zij ook gestaan hebben en ik probeer mij dan voor te stellen hoe het geweest is. Er komen dan zoveel vragen op waar ik nooit antwoord op zal krijgen, het enige wat ik kan doen is glimlachend denken aan alles wat ik wel over hen weet.
Mocht iemand de procedures kennen, ik hou mij aanbevolen!
Hallo Annemieke
Dat er niemand bezwaar heeft gemaakt bij de drie afkondigingen van het huwelijk verbaast me niet zo. Bij die mogelijke bezwaren ging het om zaken die wettelijk een verhindering van het huwelijk meebrachten. Iemand was al getrouwd, had een trouwbelofte aan iemand anders gedaan, er waren te nauwe familiebanden tussen de partners, hij of zij was geen christen of niet gereformeerd, dat soort zaken. Voor een verhindering op basis van huidskleur bestond geen wettelijke basis, dus het had weinig zin zo’n klacht in te dienen.
groet sjon
Dank voor je reactie!
Tijdens lezingen is dat juist de vraag die ik regelmatig krijg, vandaar dat ik het er extra bij vermeld. De problemen kwamen na de Franse tijd. Michel Doortmont heeft daar een blog over geschreven.