Hoe heette Christiaan?

Schepen voor de Kust

Geplaatst op 6 november 2018 door Annemieke8 juni 2019

Tijdens mijn reis in de Voetsporen van Christiaan langs de kust van Ghana heb ik foto’s gemaakt en een aantal daarvan houden mij bezig. Eentje daarvan is de reden van dit blog:
Dit jongetje kijkend naar de vissersschepen voor het kasteel van Elmina.
Het brengt mijn gedachten altijd terug naar zo’n 270 jaar geleden. Op een plek ergens op deze foto zal wel eens een klein jongetje gestaan hebben waarvan ik niet weet hoe hij toen genoemd werd maar die we nu Christiaan noemen.

Zeeschepen kunnen niet aanmeren in Elmina, daar is de stroming aan deze Afrikaanse kust veel te sterk voor. Waar vroeger de scheepjes lagen waarmee mensen vervoerd werden naar de zeeschepen, liggen nu de vissersbootjes. Zichtbaar vanaf het kasteel van Elmina.
Terwijl het jongetje, die wij nu Christiaan noemen, daar verbleef zal hij vele malen vanaf het kasteel mensen vanuit de kelders naar deze roeiboten gebracht hebben zien worden. Tot het de dag was dat hij zelf in zo’n roeiboot stapte. Zou hij geweten hebben waar hij naar toe werd “overgebracht”?
(Dit woord gebruik ik omdat in Christiaan zijn derde brief staat geschreven: “die hem naar dit goede land heeft overgebragt,”)

Deze afbeelding van schepen voor St. Eustasius geven mij een indruk hoe het er bij Elmina ook uitgezien kan hebben. Grote zeilschepen kleine roeiboten daartussen in.

St. Eustasius, en het Handelen der Slaven aen de Hollandsche en Engelsche Schepen.
S. Weuijster Coll Atlas van Stolk

Er is een database waarin de schepen en hun reizen voor de handel in mensen is vastgelegd, slavevoyages.org. Er staan 36.002 reizen in…. Je kan in de database sorteren en dat heb ik gedaan. Alle schepen die afkomstig waren uit Nederland tussen 1744 en 1750 die aan de Westkust van Afrika zijn geweest om tot slaafgemaakten op te halen.

Ik schrok van het aantal…..

Niet allemaal kwamen ze in Elmina maar stel dat degene met “Africa, port unspecified” dat wel deden…
Hoeveel van deze schepen zal Christiaan als klein jongetje gezien hebben, vraag ik mij af. Staat het schip erbij waarmee hij van zijn geboortegrond is weggevaren? (Michel Doortmont en ik hebben een vermoeden wat we nog niet kunnen bewijzen.)
Behalve het grote aantal schepen, kan je in deze lijst ook zien hoeveel mensen er levend aankwamen. Mensen die eerst in de kelders van de forten gevangen werden gehouden en vanaf de kust vertrokken waren.

Deze prent is uit 1747, het jaar waarin Christiaan hoogstwaarschijnlijk op het Kasteel van Elmina woonde.
Gezicht op de goudkust, tussen Elmina en Maure, op de voorgrond het aan boord brengen van slaven.

1747 Gezicht op de goudkust, tussen Elmina en Maure, op de voorgrond het aan boord brengen van slaven. J. v. Schley Coll: KB inv. nr. 693 C 5 part III, op. p. 497.

Christiaan zal dit ook gezien hebben… en daarom zet de foto met het jongetje kijkend naar de scheepjes mij steeds aan het denken.
Wat zal hij zich herinnert hebben toen hij volwassen was? Zou het hem bijgebleven zijn…. Wanneer zou hij zich gerealiseerd hebben waar hij ooggetuige van was? En zo heb ik nog veel meer vragen……

Panopticum

Geplaatst op 30 oktober 2018 door Annemieke30 oktober 2018

Dit woord en haar betekenis ken ik sinds kort, Panopticum en er ging weer een wereld voor mij open. In Amsterdam was een Panopticum in de Amstelstraat.

Foto van A.T. Rooswinkel Coll. Beeldbank Archief Amsterdam.

In de omschrijving van Wikipedia staat: “Het Nederlandsch Panopticum was een wassenbeeldenmuseum aan de Amstelstraat 16 – 18 in Amsterdam.
Het museum opende voor het eerst zijn deuren op 17 juli 1881 en was al snel zeer succesvol. De permanente tentoonstelling in het rijkelijk versierde gebouw omvatte onder andere belangrijke personen, historische gebeurtenissen en scènes uit het Amsterdamse stadsleven. Vanaf 1914 raakte het succes van het museum door de opkomst van de cinema in verval en werd de bovenverdieping gesloten (de benedenverdieping deed dienst als bistro).”

Nu vraag je je misschien af waarom ik zo enthousiast ben over het Panopticum. Dat komt door de tweet die ik van Mark Ponte kreeg. Dank je Mark, ben er reuze blij mee! Dit heeft hij gevonden:

Op de site van “Geheugen van Nederland” staat een foto met de volgende tekst:
“Panopticum/wassenbeeldengalerij.
In de Amstelstraat in Amsterdam is een Panopticum gevestigd, waar wassen beelden/mannequinpoppen/etalagepoppen en andere figuren worden gemaakt voor musea, etalages en modemagazijnen. Op 30 september 1919 wordt het Panopticum gesloten.
Foto: Poppen van Paul en Virgenie, straatmuzikanten in Amsterdam. Zij kwamen omstreeks 1880/1890 uit Japan naar Amsterdam en op deze manier zorgden zij voor hun levensonderhoud“.

Ik denk dat de vaste volgers nu misschien wel weten over wie dit zou kunnen gaan, Christiaan zijn kleinkinderen Kaatje (Catharina) en Christiaan Britting.

De namen Paul en Virgenie zijn mij totaal onbekend en zouden nog twijfel kunnen zaaien maar…. als je dan naar de foto van de beelden kijkt:

Dit kan toch niet missen!
Ons zo bekende duo was vereeuwigd en ze stonden tentoongesteld in de voorloper van Madame Tussauds!
Wil je zelf even kijken op de site hoe ze er op staan, klik dan HIER.

De beelden zouden zo gemaakt kunnen zijn na de foto die er van hen is.
Ook dat er in de tekst staat dat ze afkomstig waren uit Japan, linkt met hen. In het boek “Toen ik nog jong was” schrijft Justus van Mourik:
“De twee Japanneezen waren broer en zuster, twee half idiote, aapachtige, kleine menschjes, bruin van gelaatskleur. De broer speelde op de viool; zij danste met haar armpjes en een paar vingers in de hoogte, of deed met een tambourijntje in de hand aller-onbeholpendst een balletdanseres na. Zij waren de vreugde van alle dienstmeisjes en kinderen. Met hun zonderling uiterlijk en mal-doen haalden ze echter heel wat geld op.”

Dit gaf al het idee dat ze redelijk bekend waren, het verslag van Christiaan zijn huwelijk in 1879 in de krant wees ook die richting uit:

“Door een paar duizend mannen en vrouwen werd het paar op den tocht naar het stadhuis haast koninklijke eer bewezen. Bij den ondertrouw had men Christiaan reeds in triomf rondgedragen, thans werden hij en zijne uitverkorene met luide toejuichingen begroet, want Christiaan is een der meest bekende personen in Amsterdam”.

En nu blijkt dat ze zo beroemd waren dat ze tentoongesteld werden als poppen in de voorloper van Madame Toussauds!

Ik ben elke keer weer verrast waar ik de twee tegenkom en hoe ze omschreven worden. Bij het Panopticum was ook een catalogus en ik zou dolgraag weten of de tekst op de site van het Geheugen van Nederland uit die catalogus komt.

In de omschrijving staat dat ze rond 1880/1890 vanuit Japan naar Nederland zijn gekomen, dat klopt niet, ze zijn in 1888 vanuit Amsterdam naar Amersfoort verhuisd zoals zij zelf ook vertellen aan de journalist die hen uitgebreid heeft geïnterviewd in 1888…. deze beelden zouden dus van voor 1888 moeten zijn.

Binnenkort naar het Amsterdams Archief, in hun bibliotheek liggen catalogi en boeken. De catalogi zijn uit verschillende jaren, misschien kom ik er zo ook achter wanneer de poppen tentoongesteld werden.

Mocht je meer willen weten over het Panopticum, in “Ons Amsterdam” van mei 2015 staat een uitgebreid artikel.

En stiekem vraag ik mij af waar die poppen zijn gebleven nadat het Panopticum gesloten is…… ergens op een zolder misschien?…

Petrus zijn vader – Deel 1

Geplaatst op 27 oktober 2018 door Annemieke27 oktober 2018

Eigenlijk hoort Petrus niet in mijn onderzoek, ik zeg altijd dat ik Christiaan, zijn kinderen en kleinkinderen onderzoek maar deze kleinzoon van kleindochter Kaatje kan ik niet overslaan. Waarom niet zal straks duidelijk worden.
Ik zal eerst Petrus zijn plek in de nazatenstamboom uitleggen en die is ook nog niet zo eenvoudig. Ik begin bij zijn moeder Dirkje, die officieel Kortman heet. Mijn onderzoek heeft uitgewezen dat zij echter niet de dochter is van Jan Frederik Willem Kortman (1819-1893) maar een kind van Hendrik Bekkers, net als mijn overgrootvader. De details zal ik hier niet schrijven maar zijn te lezen op Koekoekskind. Dirkje haar moeder Kaatje kreeg ongehuwd zes kinderen die allemaal “Vader Onbekend” op hun akte hebben staan. Zo heet ook het blogje wat ik heb geschreven waarin ik aantoon dat Hendrik inderdaad de vader is.

Petrus heet officieel Hogervorst en zo staat hij ook in vele stambomen van zijn nazaten. Hij werd bij het huwelijk van zijn moeder Dirkje met Jan Hogervorst erkend.
Zie je ook wie de getuige is, Hendrik Bekkers haar vader die niet op haar geboorte akte staat. Dirkje heeft voor haar huwelijk toestemming moeten vragen aan de man die wel op haar geboorte akte staat en dat had heel wat voeten in de aarde. Alle documenten daarover staan op de Google Drive.

Petrus is geboren op maandag 23 juni 1873 en ik heb mij heel lang afgevraagd waarom hij de naam Petrus kreeg. De naam komt niet voor in de familie en lang heb ik gezocht naar een mogelijke vader met de naam Petrus. De oplossing lag ergens anders en dankzij mijn Katholieke schoonfamilie weet ik over naamdagen. De naamdag van de apostel Petrus is 29 juni, de eerste zondag na Petrus zijn geboorte. Ik denk zomaar dat hij die dag gedoopt is. Achter zijn naam staat geschreven “illegitimum“, onwettig.
Dirkje haar zus Alida (14) en haar broer Hendrik (17) waren de getuigen. Mijn overgrootvader Anthonie was toen 8 jaar oud. Mijn vader herinnert zich nog bezoeken in Weesp aan zijn tante Alie(da). Zo jammer dat hij geen verhalen van haar weet…. Wel heb ik een foto van haar met haar echtgenoot.
Terug naar Petrus, want waarom dit blog over hem?

Een nazate van Petrus, ik noem haar Teuntje, heeft voor het onderzoek haar DNA laten testen. Zij is een generatie lager dan mijn vader en de verwachting was dat zij ongeveer net zoveel Afrikaans DNA zou hebben als ik, ongeveer 2%.
De verrassing was groot:
Zij heeft net zoveel Afrikaans DNA als mijn vader……. Natuurlijk ben ik daar blij mee, meer DNA van Christiaan maar hoe kan dit?? Bij Ancestry en MyHeritage staat dat de match met de andere nazaten groter is dan volgens de stamboom zou moeten zijn. Ook geeft Gedmatch aan dat ze een generatie dichter bij bijvoorbeeld mijn vader staat dan ze volgens de stamboom is.

Deze puzzel heeft mij heel lang bezig gehouden en na enkele weken ben ik digitaal naar Wim Penninx gestapt met mijn mogelijke oplossing.
“Ik heb een hele vreemde vraag”, zei ik tegen hem, “zou de onbekende vader van Petrus ook een nazaat van Christiaan kunnen zijn?” Wim was even stil en reageerde daarna met “Zo vreemd is deze vraag niet, integendeel zelfs”.

Vanaf dit moment begon Wim met zijn speurtocht via DNA naar wie dan Petrus zijn vader kon zijn. Het duurde niet lang voordat Willem Vermeulen ook aansloot. Enorme excelsheets waarin alle gegevens over de grote van de matches met de andere nazaten in zijn verwerkt kwamen mijn kant uit. Rekentabellen en dwarsdoorsnedes werden gemaakt om uit te vinden wie Petrus zijn vader is.

Al eerder werd er een nazaat van Petrus getest. Freddy was heel blij met het zichtbare Afrikaanse DNA. Hij is een generatie onder mij en nu we terugkijken heeft hij eigenlijk meer Afrikaans DNA dan past bij zijn plek in de nazatenstamboom. Echter was dit veel minder opvallend dan bij Teuntje en heb ik daar niet verder over nagedacht.

Op dit moment zijn er drie kandidaten, naaste familieleden van Petrus zijn moeder Dirkje en nazaten van Christiaan.
De geteste nazaten van Petrus zijn op de hoogte van deze ontwikkelingen en akkoord dat ik erover schrijf. We willen allemaal graag weten wat er gebeurd is, wie Petrus zijn vader is. Ook al kan het een ongewenst antwoord zijn…..

Om meer zekerheid te krijgen, wordt nu de zus van Teuntje, ik noem haar Alida, getest. Haar DNA kit is onderweg naar Ancestry en zodra de uitslag bekend is, zullen haar gegevens ook verwerkt worden in de excelsheets.

Waarschijnlijk weten we dan wie Petrus zijn vader is…..

Lezing in Rosmalen / Den Bosch

Geplaatst op 21 oktober 2018 door Annemieke21 oktober 2018

De afgelopen dagen heb ik mijn lezing hier en daar weer aangepast en een extra slide toegevoegd, speciaal voor deze lezing.

Voor mij is dit wel een speciale, de zaal is groter dan ik gewend ben en nu ben ik lichtelijk nerveus dat er veel lege stoelen zullen zijn…
Op mijn facebookpagina heb ik een bericht geplaatst over deze lezing, vorige aanwezigen hebben er onder hun recensie geplaatst en ik moest er bijna van blozen.

De lezing is ook aangekondigd in het Stadsblad van Den Bosch.
Ze hebben de lat meteen maar hoog voor mij gelegd:
“Velen volgen bekende Nederlanders die op zoek zijn naar hun voorouders in het tv-programma Verborgen Verleden. Zij weten vaak niet dat ook minder bekende Nederlanders boeiende en ontroerende verhalen hebben over hun voorouders. Annemieke van der Vegt is daarvan een prachtig voorbeeld”

Mocht je nieuwsgierig zijn naar het leven van Christiaan van der Vegt, mijn zoektocht naar zijn vergeten levensverhaal en wil je goed kunnen zitten, is dit je kans. Volgens mij is er nog voldoende plaats!

23 oktober 2018 in Rosmalen (bij Den Bosch)
Aanvang 20:00 uur
Voor de Nederlandse Genealogie Vereniging afdeling ‘s-Hertogenbosch en Tilburg
Locatie: Perron-3, Hoff van Hollantlaan 1, 5243 SR Rosmalen
Meer informatie op de site van “Ontdek jouw Verhaal”

Surinaamse matches

Geplaatst op 16 oktober 2018 door Annemieke16 oktober 2018

Christiaan zijn zoon Jan vertrok in 1815 naar Suriname, hij was toen 26 jaar.

Hoe het leven er in Suriname in die tijd eruit zag, kan ik zien door de ogen van Gerrit Schouten, zoon van de Nederlandse gouvernementsambtenaar Hendrik Schouten en de Surinaamse Suzanna Hanssen. Hij maakte diorama’s, kijkkasten, over het dagelijks leven. Zou Jan dit ook gezien hebben?

Diorama van de Waterkant van Paramaribo, Gerrit Schouten, 1820. Coll Rijksmuseum

Ik heb van Eveline Sint Nicolaas het boek over deze kijkkasten gekregen als dank voor de rondleiding die ik haar en haar team destijds heb gegeven tijdens de tentoonstelling “Uit de Schaduw” in Weesp. Ik blijf er in kijken!

Het militaire leven van Jan staat beschreven in de militaire stamboeken maar van zijn leven daarbuiten weet ik nagenoeg niets. Zelfs geen akte van zijn overlijden op 20 november 1839 of een begrafenisakte. Ik weet wel dat hij brieven ontving…..
In 1833 is er een advertentie in de Surinaamsche Courant:
En ook in de krant van 03 januari 1835 wordt vermeld dat J. van der Vegt een onafgehaalde brief uit 1834 heeft. Wie zou hem geschreven hebben? Zijn zus Antje? Zijn broer Christiaan? Zij konden beide schrijven. Er moet contact geweest zijn tussen Weesp en Paramaribo. Bij Antje haar brief aan de Koning in 1830 was een bijlage toegevoegd met een overzicht waar haar broers en zussen waren.
Bij Jan staat er dat hij “Korporaal bij de Indische Jagers op Suriname” is. In zijn stamboek staat dat hij 1 september 1827 benoemd was als Korporaal bij de Koloniale Guides. Hoe konden ze dit anders weten dan door een brief van Jan?

Koloniale Guides 1825-1827 Courtois en Madou Coll. nmm

Of zouden de brieven afkomstig zijn geweest van iemand uit Suriname? In de 26 jaar dat hij daar woonde zal hij toch vast contacten hebben opgedaan.
Ik zou zoooo graag de inhoud van die brieven willen weten!

De afgelopen maanden krijg ik steeds hoop dat ik meer te weten kan gaan komen over Jan zijn leven in Suriname buiten het leger om. Ik hoop al lange tijd dat hij vader is geworden. Mijn zoektocht door de online archieven heeft helaas nog tot niets geleid…….

MAAR!
De laatste tijd komen er soms DNA matches tussen de nazaten van Christiaan en mensen afkomstig uit Suriname…. Zou Jan kinderen hebben verwekt en matchen nu zijn nazaten met ons?
Ook Chloë heeft nu een match in Suriname!

Ik hoop zo dat ik met deze matches in contact kan gaan komen om samen met hen te gaan kijken naar hun voorouders die verwekt zijn tussen 1815 en 1839. Wanneer ik dit kan doen met nazaten van verschillende families, vinden we misschien wel de gezamenlijke voormoeder die een kind heeft gekregen van Jan van der Vegt, zoon van Christiaan van der Vegt.

We kunnen beginnen om te kijken of er een DNA match is op Gedmatch. Daar staat met #A987827 de persoon die gecreëerd is met al het Afrikaans DNA van de nazaten van Christiaan.
Heeft u een DNA test gedaan en matcht u met één van Christiaan zijn nazaten, ik hoor dat graag!