Door de zoektocht ben ik veel bezig met wat ik nog niet weet, maar vandaag wil ik stilstaan bij wat er nu wel bekend is. Eigenlijk is dat best al heel veel en in dit blog wil ik de vondsten vieren van de afgelopen twee jaar. Het was lastig kiezen maar het is gelukt om een top 5 samen te stellen in willekeurige volgorde.

1. Het Transportbettel.
Wie had ooit kunnen denken dat ik een document zou vinden waarop precies staat hoe Christiaan eruit zag en wat hij droeg. Het duurde even voordat ik mij realiseerde wat ik vast had, die dinsdag in het Archief van Weesp. Nog steeds vind ik het bijzonder dat ik nu een op waarheid gebaseerd beeld van hem heb. Waar mijn krullen vandaan kwamen was al langer duidelijk maar dat kuiltje in zijn kin was nieuw en deed mij meteen denken aan nazaat Pim, die heeft er ook eentje. Nog steeds vraag ik mij af waar de gele jas en witte broek vandaan kwamen, zou het een legertenue van een van zijn zoons geweest zijn?

2. DNA uitkomst.
Dat mijn vader akkoord ging om zijn DNA te laten onderzoeken vind ik nog steeds geweldig. Het was wat geregel en dankzij de tussenkomst van Hilly die het in Amerika voor ons heeft aangevraagd, ging het helemaal goed.
Nooit zal ik het moment vergeten dat de email binnenkwam met de melding dat de uitkomst bekend was. Het was drie keer klikken en daar stond het:
Het is zo bijzonder om te zien staan dat je in je werkelijk een stukje van hem bij je draagt.
Om matches te maken met familieleden hebben we echter meer DNA onderzoeken nodig en ik hoop dat er nazaten zijn die ook een DNA onderzoek willen laten doen.

3. Briefje in het Nationaal Archief.
Michel Doortmont en ik waren in het Nationaal Archief op zoek naar de originele eerste twee brieven van Christiaan. Die hebben we niet gevonden maar wel een bijlage bij Antje haar brief.
Het is een overzicht met alle kinderen van Christiaan en Kaatje en hun verblijfplaats in 1830. Het gaf grote verrassingen, Grietje in Den Helder en Jan was helemaal niet overleden maar als Korporaal in Suriname. Dit briefje zorgde ervoor dat ik te weten kwam over de kinderen van Grietje en Jan zijn militaire loopbaan.

4. Vondst van de Derde Brief.
Na het antwoord van de Burgemeester van Weesp op de tweede brief was ik er van overtuigd dat Christiaan het er niet bij had laten zitten. Er moest een derde brief zijn en die vond ik dan ook in het Archief van Weesp. Diezelfde week hield ik het origineel vast in het Nationaal Archief.
Deze brief gaf zoveel nieuwe kennis dat daardoor het onderzoek weer grote stappen kon maken. Opeens was Carolina van Oranje Nassau in beeld en door hulp van Esther en Yvette kwamen er mooie vondsten. Een krantenartikel dat het onderzoek verder terug in de tijd brengt en daarover binnenkort meer.
En de tekening gemaakt van het huwelijk van Carolina en Karel Christiaan. Linksonder lijkt het er op dat haar Hofgezin is getekend met daartussen in een Afrikaanse page. Steeds meer denk ik dat hij Christiaan is die destijds nog Presto werd genoemd.
Dit alles is het resultaat van de derde brief.

5. Het Opstootje op de Rapenburgergragt.
De notariële akte waarin de verklaringen zijn opgenomen over de vechtpartij op de Rapenburgergragt in 1770, leest alsof je er bij bent, je ziet alles zo voor je ogen gebeuren.
“Verklarende zij getuige Grietje Jans alleen, dat zij getuige daarop met een blaker en een brandende kaars op dezelve, de deur open gedaan hebbende, heeft gezien dat de swarte jonge, welke woont ten huijze van vrouwe de weduwe Willem Couderq, die allernaast de eerste getuige woonachtig is, op de stoep voor de deur, en de heer Hendrik Cannegieter Jansz. beneeden aan de stoep op de straat stonden.
Dat gemelde swarte jongen alstoen aan haar getuige heeft gevraagt, is mijnheer Guitard thuis, waarop zij getuige antwoorde Ja, mijnheer is in ’t comptoir, wanneer de evengedachte swarte jongen tegen haar zijde: de dienst presentatie van mijnheer Cannegieter, ende die verzoekt mijnheer eens te spreeken.”

Het is bijna alsof ik Christiaan (“de swarte jonge”) hoor praten. Alle hierin beschreven gebeurtenissen lenen zich eigenlijk wel voor een film. Opeens is het jaar 1770 dichtbij en krijg ik een inkijkje in het leven van Christiaan. Daarom staat deze vondst in mijn Top5.

Rapenburgergracht 1757 door Jan de Beijer

Beste lezer!
De afgelopen twee jaar waren heel bijzonder, niet alleen door alle vondsten maar ook door u/jij. Wetend dat de verhalen gelezen worden en er zo wordt meegeleefd met mij en met Christiaan geeft zoveel aanmoediging dat het onderzoek door gaat. Mijn dank is groot.

Ik zou het geweldig vinden wanneer jullie onder dit blog schrijven welke vondst jullie het beste is bijgebleven.
Christiaan zijn leven is zo geen vergeten levensverhaal meer.